Wolne Forum studentów prawa zaocznego UG


Nowy wpis   |   Powrót do strony

« 1 2 3 4 5 ... 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 ... 282 283 284 285 286 »
Nick:sssss Dodano:2005-06-02 19:44:35 Wpis:prosze, powiedzcie ze nie bedzie papierow artosciowych?
Nick:patrycjA Dodano:2005-06-02 18:22:25 Wpis:Maria8 ty powinnas za to kase brac!!! pozdr i powodzenia na cywilu!!!
Nick:Maria8 Dodano:2005-06-02 18:13:43 Wpis:To dawaj jakies nastepne pytanka, bo sie zdemobilizowałam dzisiaj
Nick:Kama8 Dodano:2005-06-02 17:33:42 Wpis:Maria buzzzka wielka jak wszechswiat!!
Nick:Maria8 Dodano:2005-06-02 17:05:13 Wpis:Już

W razie nabycia pierwotnego:
nabywca nie wywodzi swego prawa od innej osoby (poprzedniego właściciela), lecz nabywa je niezależnie od czyichkolwiek uprawnień. Nabywca uzyskuje tu własność, którą traci dotychczasowy właściciel. Jednakże ta zbieżność czasowa nie stanowi następstwa prawnego. Nabywca nie wywodzi swego prawa od poprzednika (przykład: wywłaszczenie, zasiedzenie, zawłaszczenie porzuconej rzeczy ruchomej).

Natomiast pochodne nabycie własności jest wynikiem wyraźnego i koniecznego następstwa prawnego pomiędzy dotychczasowym właścicielem a nabywcą. Mamy z nim do czynienia w razie przeniesienia własności, czy dziedziczenie i w dalszych podobnych przypadkach. Tutaj nabywca wywodzi swe prawo od poprzednika. Nabycie prawa następuje w ramach określonego stosunku prawnego łączącego nabywcę z poprzednim właścicielem [przykład: przeniesienie własności (sprzedaż, zamiana, darowizna itp.) ustawowe lub testamentowe powołanie do dziedziczenia].

Na płaszczyźnie nabycia pochodnego, obowiązuje zasada nemo plus iuris in alium transfere potest guam ipse habet. W istocie, poza wyraźnymi wyjątkami, nikt nie może przenieść na inną osobę więcej praw, niż sam posiada.
W wypadku nabycia pochodnego nabywca uzyskuje prawo własności w takich granicach, w jakich przysługiwało ono zbywcy (poprzednikowi), a więc ze wszystkimi obciążeniami.
Odmiennie nabycie pierwotne - nabywca uzyskuje prawo własności bez dotychczasowych obciążeń. Dopiero szczególny przepis prawa może utrzymać w mocy niektóre obciążenia.
Nick:Kama8 Dodano:2005-06-02 16:32:44 Wpis:ida opornie jak krew z nosa o co chodzilo z pierwotnym i pochodnym nabyciem praw??
Nick:Maria8 Dodano:2005-06-02 15:41:30 Wpis:Kasiek, jak tam testamenty Ci idą? JA MAM W PRACY DZIEŃ DEBILA i za nic nie mogę się zabra
Nick:Maria8 Dodano:2005-06-02 15:17:03 Wpis:... dokończenie, bo sie znowu nie zmieściło

Co oznacza naruszenie przepisów dotyczących formy testamentu?

Testamentu nie można sporządzić w dowolnej formie, dlatego prawo przewiduje obowiązek zachowania odpowiedniej formy, by testament mógł być uznany za ważny. Niezachowanie przepisanej prawem formy przewidzianej dla sporządzenie testamentu skutkuje nieważnością takiej czynności prawnej.

Kiedy występuje brak woli testowania?

Przepisy prawa przewidują, że dla ważności sporządzenia testamentu musi istnieć po stronie testującego wola testowania. Jeśli istnieje uzasadnione przypuszczenie, iż spadkobierca sporządził testament bez woli wywołania skutku w postaci rozrządzenia swym majątkiem na wypadek śmierci, czynność taka nie może być uznana za skuteczne, ważne sporządzenie testamentu. Będzie tak zwłaszcza w przypadku, gdy spadkodawca testuje nie na serio.


No
Nick:Maria8 Dodano:2005-06-02 15:09:38 Wpis:dokończenie...
...Czy można sporządzić testament wspólnie?
Jako że pojęcie testament ma w doktrynie praw dwa znaczenia, również termin testament wspólny można rozumieć dwojako. Jeśli pojęcie testament używane jest w znaczeniu czynności, sporządzenie testamentu wspólnego oznacza dokonanie czynności testowania przez co najmniej dwie osoby. W odniesieniu do pewnych testamentów nie istnieje możliwość, z uwagi na ich formę, wspólnego ich sporządzenia; dotyczy to testamentu ustnego. W drugim znaczeniu pojęcie testament występuje jako dokument zawierający ostatnią wolę spadkodawcy; sporządzenie więc wspólnego testamentu w tym rozumieniu oznaczałoby sporządzenie dokumentu, który zawiera rozrządzenia co najmniej dwóch osób. W przypadku testamentu własnoręcznego, jeżeli treść dokumentu zawierałaby obok siebie rozrządzenia kilki spadkodawców, byłby to testament wspólny. Nic natomiast nie stoi na przeszkodzie, by testament własnoręczny sporządzić w ten sposób, że najpierw jeden spadkodawca wyrazi swą wolę i opatrzy dokument podpisem, a następnie kolejny testator dokona takiej samej czynności.

Wobec ustawowego zastrzeżenia, iż testament może zawierać rozrządzenia tylko jednego spadkobiercy, niedopuszczalne jest sporządzanie testamentów wspólnych. Toteż dokumenty zawierające rozrządzenia kilku spadkodawców dokonane tak, jak w przykładzie pierwszym dotyczącym testamentu własnoręcznego, nie mogą być uznane za ważny testament; nie wywołują tym samym żadnych skutków prawnych.

Jakie wady oświadczenia woli wywołują nieważność testamentu?
Spośród kilku wad oświadczeń woli znanych przepisom prawa, na gruncie regulacji spadkowych jedynie kilka znajduje zastosowanie. Oto one:

-działanie w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli;
-działanie pod wpływem błędu;
-działanie pod wpływem groźby.
Działanie w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli oznacza podejmowanie działania podczas pewnych stanów trwałych, jak np. choroba psychiczna, niedorozwój umysłowy czy inne zaburzenie czynności psychicznych. Nie kwalifikują się tu jednak czynności dokonane w okresach tzw. przejawów świadomości, a zatem wtedy, kiedy chory działa z należytym rozeznaniem. Wyłączenie świadomego albo swobodnego podjęcia decyzji i wyrażenia woli może być także następstwem pewnych stanów krótkotrwałych, jak np. upojenia alkoholowego, pozostawania pod wpływem środków odurzających (zwłaszcza narkotyków), stanu nieprzytomności spowodowanego wysoką gorączką lub schorzeniami starczymi, a także hipnozy.

Sporządzenie testamentu przez osobę pozostającą w jednym z tych stanów jest nieważne (chyba że osoba ta znajduje się akurat w stanie świadomości).
Błąd oznacza mylne wyobrażenie o rzeczywistości. W przypadku sporządzania testamentu znaczenie ma tylko taki błąd, który uzasadnia przypuszczenie, że gdyby spadkobierca nie działał pod wpływem błędu, nie sporządziłby testamentu tej treści. Jeśli więc spadkodawca, mniemając, że jego jedyne dziecko nie żyje, zapisze cały swój majątek fundacji charytatywnej, a po śmierci spadkodawcy okaże się, że potomek jednak żyje, może on powoływać się na okoliczność, iż spadkodawca działał pod wpływem błędu (bowiem gdyby wiedział, że dziecko żyje, nie sporządziłby testamentu tej treści). Testament sporządzony pod wpływem błędu jest nieważny.

Działanie pod wpływem groźby oznacza sytuację, że ktoś wywiera na spadkodawcę presję psychiczną lub fizyczną. Spadkodawca działa więc w sytuacji pewnej obawy. Jako że każde takie działanie wpływa na ograniczenie swobody testowania, jest zatem bezprawne, a testament sporządzony w takich okolicznościach uważa się za nieważny.

W przypadku wad oświadczeń woli przy sporządzaniu testamentu ważne jest, że powoływać się na nieważność testamentu z ich powodu może każdy, kto ma w tym interes. Termin do powołanie się wynosi trzy lata od dowiedzenia się o przyczynie nieważności, nie więcej jednak niż dziesięć lat od otwarcia spadku (tj. śmierci spadkodawcy).

Co oznacza naruszenie przepisów dotyczących formy testamentu?
Tes
Nick:Maria8 Dodano:2005-06-02 14:58:07 Wpis:Przyczyny nieważności testamentu
Polskie prawo spadkowe w odniesieniu do dokonywania rozrządzeń majątkowych na wypadek śmierci stoi na gruncie zasady swobody testowania. Swoboda ta nie oznacza jednak dowolności dokonywania rozrządzeń, wręcz przeciwnie – swoboda testowania istnieje w granicach przewidzianych przez prawo. Przepisy wyznaczają pewien katalog nakazów i zakazów, od spełnienia których uzależniona jest ważność testamentu.

Jeśli spadkodawca da posłuch ustanowionym normom prawnym, w pozostałym, nieuregulowanym zakresie może działać swobodnie. W przypadku jednak, gdy spadkodawca nie zastosuje się do obowiązujących uregulowań, testament przez niego sporządzony zostanie dotknięty sankcją nieważności.

Polski system prawny przewiduje nieważność testamentu jako skutek następujących zdarzeń:

-brak zdolności testowania;
-brak osobistego sporządzenie testamentu;
-naruszenie zakazu testamentów wspólnych;
-wystąpienie wad oświadczeń woli;
-naruszenie przepisów dotyczących formy sporządzenia testamentu;
-brak woli testowania.
Przed przystąpieniem do krótkiej charakterystyki powyższych okoliczności zauważyć należy, iż w przypadku braku zdolności testowania, braku osobistego sporządzenia testamentu, naruszenia zakazu testamentów wspólnych oraz braku woli testowania nie zachodzi klasyczny przypadek nieważności czynności prawnej. Otóż czynność dokonana przy wystąpieniu wskazanych sytuacji w ogóle nie może być uznana za sporządzenie testamentu, co oznacza, iż nie jest to skuteczna, ważna czynność sporządzenia testamentu. Jednak wzgląd na podobieństwo skutków przemawia za omówieniem wymienionych czynności łącznie.

Kto może sporządzić testament?

Możność sporządzenia testamentu zależy od posiadanie tzw. zdolności testowania. Pod tym pojęciem kryje się zdolność do sporządzenia i odwołania testamentu. Prawo przyznaje tę zdolność wszystkim, którzy posiadają pełną zdolność do czynności prawnych. Pełną zdolność do czynności prawnych posiadają zaś osoby pełnoletnie. Pełnoletnim jest z kolei ten, kto ukończył lat osiemnaście, a także małoletni (tj. poniżej osiemnastego roku życia), który zawarł związek małżeński. Oznacza to, że sporządzić ważny testament mogą osoby pełnoletnie, czyli te, które ukończyły osiemnaście lat, a jeżeli nie osiągnęły wskazanego wieku, zawarły związek małżeński.

Kto zatem nie może sporządzić ważnego testamentu?
Będą to osoby, które nie posiadają pełnej zdolności do czynności prawnych, a więc:

-osoba, która nie ukończyła osiemnastego roku życia (chyba że zawarła związek małżeński),
-osoba ubezwłasnowolniona całkowicie albo częściowo oraz
-osoba, dla której ustanowiono doradcę tymczasowego w toku postępowania o ubezwłasnowolnienie.
Testamenty sporządzone przez wymienione osoby nie wywołają zamierzonych skutków prawnych, gdyż z punktu widzenie prawa nie będą czynnościami ważnymi.

Czy można sporządzić testament przez przedstawiciela?
Sporządzenie testamentu jako czynność ściśle osobista wyklucza dokonanie jej przez przedstawiciela. Jeśli więc jakakolwiek osoba – poza spadkodawcą – dokona rozrządzenia jego majątkiem na wypadek śmierci, rozrządzenie takie nie wywoła żadnego skutku prawnego, nie będzie to bowiem ważna czynność sporządzenia testamentu.
c.d.n.
Nick:Maria8 Dodano:2005-06-02 14:48:54 Wpis:.... c.d. obliczania zachowku, bo sie kurcze nie mieści

....... mnożnik określony został na poziomie 2/3, a to dla sytuacji, gdy:

-uprawniony z tytułu zachowku jest trwale niezdolny do pracy;
-uprawniony z tytułu zachowku zstępny jest małoletni.
W rezultacie udziały spadkowe uprawnionych będą się od siebie różnić, a ich wysokość będzie następująca: B – 1/4 x 1/2 = 1/8; C i D – 3/28 x 2/3 = po 1/14 każda; E i F – 3/28 x 1/2 = po 3/56 każdy; G – 3/28 x 2/3 = 1/14.

Jak wyliczyć substrat zachowku?
Substrat zachowku stanowi sumę czystej wartości spadku oraz określonych darowizn, dokonanych przez spadkodawcę.

Czysta wartość spadku jest różnicą między aktywami spadku a jego pasywami, czyli długami obciążającymi spadek. W skład długów nie wchodzą jednak zobowiązania wynikające z zapisów lub poleceń, jak również długi z tytułu zachowków. Przyjmijmy na użytek tej charakterystyki, iż czysta wartość spadku wynosi 500 tys.

Do tak wyznaczonej czystej wartości spadku doliczyć należy darowizny, jakie spadkodawca dokonał na rzecz zarówno spadkobierców, jak i uprawnionych do zachowku, a także innych osób. Zasadniczo zatem dolicza się wszystkie dokonane darowizny, z wyjątkiem jednak kilku ich kategorii; nie dolicza się zatem:

-drobnych darowizn zwyczajowo w danych stosunkach przyjętych (chodzi tu zwłaszcza o prezenty imieninowe itp.);
-darowizn dokonanych na rzecz osób nie będących spadkobiercami albo uprawnionymi do zachowku, jeśli darowizn tych dokonano przed więcej niż dziesięciu laty (licząc od dnia otwarcia spadku). Jeśli dokonano ich wcześniej, oczywiście podlegają doliczeniu do czystej wartości spadku. Podobnie darowizny dokonane na rzecz albo spadkobierców, albo uprawnionych do zachowku – zawsze ulegają zaliczeniu.
-w przypadku obliczania wysokości zachowku dla zstępnego – nie dolicza się darowizn uczynionych przez spadkodawcę w czasie, gdy nie miał zstępnych (nie dotyczy to darowizn dokonanych na trzysta dni przed urodzeniem się zstępnego). Oczywiście jako że zachowek oblicza się indywidualnie dla każdego uprawnionego, toteż doliczenie darowizny w konkretnym przypadku będzie zależało od tego, kiedy zstępny przyszedł na świat (w przypadku kilku zstępnych może być tak, że jedne darowizny zaliczy się wszystkim, inne tylko niektórym z nich).
-w przypadku obliczania wysokości zachowku dla małżonka nie dolicza się darowizn, których spadkodawca dokonał przed zawarciem z nim małżeństwa.

By uzupełnić przykład, przyjmijmy, że A dokonał następujących darowizn: na rok przed śmiercią na rzecz K darował 100tys.; na rzecz dzieci z pierwszego małżeństwa, tj. E, F i G darował przed zawarciem małżeństwa z B po 28tys.; natomiast po urodzeniu się C i D z małżeństwa z B darował na rzecz B 240tys.
Wobec powyższego substrat zachowku dla B wynosi 840tys. (500tys.+100tys.+240tys.), podobnie substrat dla C i D. Z kolei substrat dla E, F i G wynosi 924tys.(3 x 28tys.+500tys.+100tys.+240tys.).

Ustalenie wysokości należnego zachowku
Znając już wysokość udziału spadkowego oraz wysokość substratu zachowku, można swobodnie obliczyć wysokość należnego zachowku. By to uczynić, należy pomnożyć udział spadkowy przez substrat zachowku, otrzymany wynik jest właśnie należnym zachowkiem. Tak więc zachowek dla B wyniesie 105tys. (840tys. x 1/; dla C i D – po 60tys. każda (840tys. x 1/14); dla E i F – po 49,5tys. każdy (924tys. x 3/56); dla G – 66tys. (924tys. x 1/14).

Pamiętać jednak należy, iż darowizna uczyniona przez spadkodawcę na rzecz uprawnionego do zachowku zalicza się na należny mu zachowek. Oznacza to w rzeczywistości pomniejszenie należnego zachowku o otrzymane darowizny. W naszym przypadku B nie będzie miał roszczenia do M, gdyż darowizna uczyniona na jego rzecz znacznie przekracza wysokość zachowku. Natomiast zachowki E, F i G zostaną pomniejszone o darowane każdemu z nich 28tys. i tylko o różnicę będą mogli występować do M. Bez zmian zaś pozostanie sytuacja C i D, gdyż one nie otrzymały żadnej darowizny od spadkodawcy.
Nick:Maria8 Dodano:2005-06-02 14:41:29 Wpis:Jak obliczyć wysokość zachowku?
Prawo spadkowe wyposaża określone osoby (zstępnych, małżonka i w zasadzie rodziców spadkodawcy) w instrument, umożliwiający uzyskanie należnej im części spadku w sytuacji, gdy testator rozrządził swoim mieniem z pominięciem tychże osób. Instrumentem tym jest roszczenie z tytułu zachowku, tzn. roszczenie przeciwko spadkobiercom o zapłatę określonej sumy pieniężnej.
Istnieje wiele sposobów obliczania wysokości zachowku, w tym miejscu zostanie zaprezentowany najpopularniejszy. By ustalić rozmiar należnego zachowku, dokonać należy następujących czynności:

-określić krąg spadkobierców, którzy doszliby do spadku, gdyby miało miejsce dziedziczenie ustawowe (przy uwzględnieniu pewnych odmienności);
-wyznaczyć udział spadkowy;
-wyliczyć substrat zachowku;
-na podstawie dokonanych operacji ustalić wysokość zachowku.
Przykład:
Spadkodawca A rozrządził w drodze testamentu całym swym majątkiem na rzecz synów H (odrzucił spadek) i J (został uznany za niegodnego) oraz M, sąsiada, z którym żył w doskonałych stosunkach. Pominął przy tym małżonka B, małoletnie córki C i D, synów E, F i trwale niezdolnego do pracy G, a także brata K oraz ojca L.

Kto jest uprawniony do zachowku?
Spośród wymienionej grupy krewnych spadkodawcy A nie wszyscy są uprawnieni do zachowku. Prawo spadkowe przewiduje uprawnienie z tytułu zachowku jedynie dla zstępnych i małżonka spadkodawcy, a także dla jego rodziców, jeśli byliby powołani do spadku z ustawy. Od razu więc widać, iż K z pewnością nie może liczyć na zachowek. A czy ojcu L należy się coś ze spadku? Otóż nie, gdyż w przypadku dziedziczenia ustawowego nie doszedłby do spadku, gdyż wyprzedziliby go zarówno zstępni (C, D, E, F, G, H i J), jaki małżonek B. Zatem pod uwagę przy wyznaczaniu wysokości zachowku należy brać pod uwagę jedynie osoby: B, C, D, E, F, G, H i J.

Jak określić krąg spadkobierców na potrzeby obliczenia wysokości zachowku?
Punktem wyjścia jest wskazanie osób, które dziedziczyłyby, gdyby spadkodawca nie zostawił testamentu (a więc w oparciu o system wyznaczony w ustawie). Tym samym krąg spadkobierców ograniczyłby się do zstępnych zmarłego (poza H i J) oraz jego małżonka (patrz: moduł dotyczący zasad dziedziczenia ustawowego) Osoby te dziedziczyłyby w następujących wysokościach: B – 1/4 spadku, C, D, E, F i G – po 3/20 (zakładamy bowiem, że H i J nie pozostawili zstępnych). W odniesieniu jednak do ustalania wysokości zachowku zastosowanie znajduje zasada, w myśl której przy ustalaniu udziału spadkowego, stanowiącego podstawę obliczenia zachowku, uwzględnia się także spadkobierców niegodnych oraz spadkobierców, którzy spadek odrzucili, natomiast nie uwzględnia się spadkobierców, którzy zrzekli się dziedziczenie albo zostali wydziedziczeni. A zatem należy wziąć pod uwagę także H i J. W konsekwencji spadek zostanie podzielony nie między sześć osób, ale między osiem. Ucierpią na tym najbardziej zstępni, gdyż to ich części zostaną pomniejszone (małżonek bowiem zawsze dziedziczy co najmniej 1/4 spadku). Poszczególne osoby otrzymają zatem spadek w następujących częściach: B – 1/4, C, D, E, F i G – po 3/28 (gdyż pozostałe 3/4 spadku podzielono pomiędzy siedmiu, a nie pięciu zstępnych).

Pamiętać należy, iż powyższe wyliczenia ma charakter czysto rachunkowy, nie oznacza zaś, że konkretna osoba otrzyma tak wyliczoną część spadku. Obliczenie to dokonywane jest na użytek wyznaczenia wysokości zachowku, podczas gdy spadek w całości przypadnie M, skoro dwaj zstępni nie doszli do spadku. Co więcej, to właśnie przeciwko spadkobiercy, czyli M, osoby uprawnione do otrzymania zachowku będę kierować swoje roszczenia.
Jeśli określiliśmy już krąg uprawnionych, przejść możemy do wyznaczania udziału spadkowego.

Jak wyznaczyć udział spadkowy?
Udział spadkowy jest iloczynem dwóch wartości: udziału, który przypadłby spadkobiercy, gdyby dziedziczył z ustawy, oraz określonego przez ustawę mnożnika. Mnożnik ten co do zasady wynosi 1/2 udziału, który spadkobierca otrzymałby w wyniku dziedziczenia ustawowego. W drodze wyjątku mnożnik
Nick:Kama8 Dodano:2005-06-02 14:36:52 Wpis:nie no załamka z tymi papierami...czy ktos sie podejmuje tego nauczyc??
Nick:Maria8 Dodano:2005-06-02 14:34:16 Wpis:W poprzednim na początku zabrakło jeszcze tego:
Klauzule wekslowe - czyli co możesz dodatkowo zamieścić w wekslu?

Klauzule wekslowe mają na celu zabezpieczenie pewnych interesów osób na wekslu podpisanych. Doktryna wypracowała wiele rodzajów różnych klauzul. W zależności od ich wpływu na treść zobowiązania wekslowego mogą być one podzielone na trzy kategorie tj.
1. klauzule wekslowo skuteczne,
2. klauzule wekslowo obojętne,
3. klauzule unieważniające weksel.

JESLI chodzi o spadki, to w książce dr Ciszewskiego jest opisana nieważnośc i testament ustny.. ale szczerze mówiąc może byc wszystko.. Moim zdaniem jeszcze zachowek, zapis, niegodnośc i wydziedziczenie.. ..

Kama, jeszcze zyję, ale az sie boje pomyslec, jak sie będe czuła za 4-5 godzin
Nick:Maria8 Dodano:2005-06-02 14:24:42 Wpis:Zamieszczenie jakich klauzul wekslowych powoduje jego nieważność?

Klauzule unieważniające weksel mogą być bardzo różne. Nie ma zatem katalogu zamkniętego tych klauzul. Ich wspólnym elementem jest to, że naruszają bezwarunkowy charakter weksla.

Przykład: Wystawca weksla własnego pisze zapłacę za ten weksel pod warunkiem, że wyjdziesz za mąż za mego syna. Zamieszczenie takiej klauzuli uderza w bezwarunkowy charakter weksla.

Jakie mamy klauzule wekslowo obojętne?

Co do zasady wyróżnia się dwa rodzaje klauzul wekslowo obojętnych. Wyróżnić można zatem klauzule, które według wyraźnego przepisu prawa wekslowego należy uznać za nienapisane oraz klauzule, które nie wywołują skutków w zakresie prawa wekslowego, lecz mają znaczenie z punktu widzenia szeroko pojętego prawa cywilnego.

Klauzule nienapisane

Klauzule te nie wywołują żadnych skutków w zobowiązaniu wekslowym. Prawo wekslowe traktuje je jakby ich nie było. Do tej kategorii klauzul zalicza się następujące:

klauzulę zwolnienia wystawcy z odpowiedzialności za zapłatę. Wystawca bowiem weksla może się jedynie zwolnić od przyjęcia weksla. Zwolnienie się od zapłaty sprawiałoby, że zobowiązanie wekslowe nie byłoby pewnym zobowiązaniem, a z podpisem wystawcy nie wiązałaby się jego odpowiedzialność co jest zasadą prawa wekslowego.
klauzulę odsetkową, umieszczoną na wekslu płatnym w dacie lub w jakiś czas po dacie. Tylko w wekslu, płatnym za okazaniem lub w pewien czas po okazaniu, może wystawca zastrzec oprocentowanie sumy wekslowej. W każdym innym wekslu zastrzeżenie takie uważa się za nienapisane.
Klauzula polegająca na dodaniu warunku, od którego uzależniono indos. Indos czyli zbycie weksla powinien być bezwarunkowy.

Klauzule nie wywołujące skutków wekslowych

Z punktu widzenia prawa wekslowego nie zmieniają one nic w zobowiązaniu wekslowym. Natomiast ich napisanie wywoływało będzie pewne skutki z punktu widzenia prawa cywilnego. Stanowią one zabezpieczenie przed abstrakcyjnym charakterem zobowiązania wekslowego. Zalicza się do tej kategorii klauzul następujące:

klauzulę waluty, która to klauzula dowodzi istnienia stosunku obligacyjnego, na podstawie którego weksel został wystawiony. Może ona mieć przykładowe brzmienie: „wartość w towarze otrzymałem”. Klauzula ta wskazuje za co został wystawiony i wydany weksel konkretnej osobie. Jest to w pewien sposób podanie przyczynowości zobowiązania wekslowego, które jest abstrakcyjnym zobowiązaniem.
klauzulę pokrycia, która wskazuje na stosunek między wystawcą i trasatem. Klauzula ta wskazuje, z jakich środków trasat ma płacić dług wekslowy.
klauzulę zawiadomienia, zwana inaczej awizową, która informuje trasata, czy ma przed przyjęciem (po przyjęciu staje się akceptantem) lub zapłatą oczekiwać dalszych wskazówek wystawcy. Klauzula ta pochodzi od wystawcy. Można w skrócie powiedzieć, że jej celem jest zabezpieczenie interesu trasata jak i wystawcy.
Klauzula powołująca numer akredytywy i nazwę banku, który ją otworzył.

Jakie klauzule uznaje się za skuteczne w prawie wekslowym? Klauzule te mają na celu zabezpieczenie pewnych interesów osób zobowiązanych wekslowo. Do tej najliczniejszej i zarazem najistotniejszej grupy zalicza się następujące klauzule wekslowe:

klauzulę domicylową (domicylat), która ma na celu wskazanie osoby trzeciej jako tej, u której weksel ma być płatny.
klauzulę odsetkową, która zabezpiecza uprawnionego z weksla przed negatywnymi skutkami zmiany wartości zobowiązania wekslowego. Klauzula ta jest skuteczna tylko w odniesieniu do weksli płatnych za okazaniem i w jakiś czas po okazaniu.
klauzulę zakazującą dalszego indosowania weksla (zbywania) określaną również jako klauzula nie na zlecenie. Weksel z klauzulą „nie na zlecenie” nazywany jest wekslem imiennym lub rekta wekslem. Zbycie takiego weksla jest dopuszczalne tylko ze skutkami przelewu uregulowanego w kodeksie cywilnym. W skrócie spowoduje to, że ograniczenie w powoływaniu zarzuty przeciwko zobowiązaniu wekslowemu zostanie w znacznym stopniu zniesione.
klauzulę prezentacyjną, która dotyczy przeds
Nick:Maria8 Dodano:2005-06-02 14:17:39 Wpis:c.d.... kurczem, nie zmieściło się

... wyznaczonego na dobrowolną zapłatę.

Dodatkowym sposobem zabezpieczenia płatności samego weksla jest poręczenie wekslowe. Poręczyciel jest zobowiązany do zapłaty sumy wekslowej nawet wtedy, gdy wystawca nie był do tego, z różnych przyczyn, zobowiązany (np. był niepełnoletni i podpisał weksel bez zgody opiekuna).

Sposobem zabezpieczenia płatności jest wystawienie weksla własnego lub weksla in blanco. Weksel własny wystawia się, gdy znana jest wysokość zobowiązania i termin płatności, natomiast weksel in blanco - gdy któryś z tych elementów nie może być od razu wpisany na wekslu. Dzieje się tak w sytuacji, gdy np. strony stale ze sobą współpracują sprzedając i kupując nawzajem swoje towary, płacąc za nie częściowo, a rozliczają swoje należności co jakiś czas. Przed zakończeniem tego czasu nie wiedzą jakie będzie saldo ich wzajemnych zobowiązań, dlatego jako zabezpieczenie mogą wręczyć sobie weksle in blanco, które w razie odmowy zapłaty zostają uzupełnione według stanu ze wskazanego dnia.

Weksel in blanco powinien być uzupełniony zgodnie z zawartym przez strony porozumieniem (deklaracja wekslowa), w którym określa się sposób jego wypełnienia przez wierzyciela. Jeżeli jednak weksel zostanie wypełniony inaczej niż przewidywała to umowa, a potem zbyty innej osobie, dłużnik musi jej zapłacić wskazaną w wekslu sumę. Należności może wprawdzie dochodzić od wierzyciela, ale lepiej wręczać weksle in blanco tylko osobie, do której mamy zaufanie.

Nick:Kama8 Dodano:2005-06-02 14:15:22 Wpis:noo jestes Maria!! juz myslalam ze padlas gdzies w robocie pod biurko i spisz wracaj do domu nie mam z kim świrować na gg!!!
Nick:mARIA8 Dodano:2005-06-02 14:11:01 Wpis:cO DO PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH NAJWAZNIEJSZA SPRAWA TO CHYBA WEKSEL:

Co to jest weksel, czy i jak może on zabezpieczyć płatność.

Weksel jest dokumentem, w którym ktoś zobowiązuje się do zapłaty pewnej kwoty pieniędzy innej osobie. Treść i formę tego dokumentu dokładnie opisuje ustawa. Zazwyczaj jest on wręczany przez dłużnika swojemu kontrahentowi w związku z umową. Należy jednak pamiętać, że weksel jest zobowiązaniem samodzielnym i niezależnym od umowy. Oznacza to, że jeżeli znajdzie się on w rękach osoby innej niż kontrahent dłużnika ( a tak się dzieje zazwyczaj), dłużnik będzie musiał tej osobie zapłacić bez względu na to, czy umowa, którą zabezpieczył wekslem, została prawidłowo zawarta albo czy kontrahent jej dotrzymał.

Aby zobowiązanie do zapłaty w formie weksla było ważne (tzn., aby można było żądać zapłaty od dłużnika), w dokumencie muszą się znaleźć wszystkie konieczne elementy formalne. Są one różne dla różnych rodzajów weksli. Możemy wyróżnić :

weksel własny
weksel trasowany
Ten, kto podpisuje weksel (wystawca), w przypadku weksla własnego, zobowiązuje się do zapłacenia wymienionej w nim sumy, oznaczonej osobie.

Drugi rodzaj weksla - weksel trasowany - różni się tym, że wystawca poleca zapłacić sumę wekslową innej osobie (trasatowi), która zazwyczaj jest jego dłużnikiem. Aby od trasata można było żądać zapłaty za weksel, musi on wiedzieć o jego istnieniu i zgodzić się na zapłacenie w terminie wskazanej sumy. Zgodę wyraża przez podpis na przedniej stronie weksla (akcept).

W wekslu musi być wyraźnie wskazana kwota, jakiej można we wskazanym terminie żądać od dłużnika (suma wekslowa). Nie można jej określić inaczej jak tylko w pieniądzach, a inne należności (np. odsetki) powinny być w zasadzie wliczone w sumę wekslową.

Osoba uprawniona do uzyskania sumy wekslowej (wierzyciel wekslowy) może przenieść prawa z weksla na inną osobę.

Jak weksel może zabezpieczyć płatność?

Jedną z ważnych funkcji weksla w gospodarce jest funkcja zabezpieczająca. Weksel stanowi dodatkowe zabezpieczenie szybkiego i zupełnego wykonania zobowiązania pieniężnego wynikającego z umowy (np. gdy ktoś pożycza pieniądze jakiejś osobie, co do której nie jest pewny, że je odda na czas). Weksel nadaje się do tego celu doskonale z kilku powodów.

Jeśli osoba będąca w posiadaniu weksla nie chce czekać na odzyskanie sumy wekslowej do dnia, w którym ma być ona zapłacona przez dłużnika, może przenieść prawa z weksla, uzyskując natychmiast (a nie w dacie, w której weksel ma być zapłacony) niemal całą należność (z odliczeniem odsetek za czas, który pozostał do zapłacenia weksla przez dłużnika). Specyficznym dla weksla sposobem przenoszenia praw jest indos. Indos jest dokonywany przez umieszczenie przynajmniej podpisu osoby dotychczas uprawnionej z weksla, na jego odwrotnej stronie, ale najczęściej w postaci zapisu : "ustępuję na zlecenie X " wraz z podpisem osoby dotychczas uprawnionej. Dla przejścia tych praw niezbędne jest przekazanie dokumentu weksla. Przekazywanie weksla i uprawnień z niego wynikających za pomocą indosu sprawia, że dochodzenie należności możliwe jest wobec wszystkich dotychczasowych jego posiadaczy, którzy są na nim podpisani. Możliwość taka istnieje tylko w sytuacji, gdy osoba zobowiązana nie zapłaci w terminie, a posiadacz weksla dopełni niezbędnych czynności (protest).
Praw z weksla dochodzi się w sądzie w specjalnym postępowaniu nakazowym. Jest ono bardzo szybkie, tanie i uproszczone w stosunku do zwykłego postępowania w sprawach cywilnych. Prowadzi je sąd cywilny lub sąd gospodarczy (gdy weksel ma związek z działalnością gospodarczą obu stron). Może być prowadzone w przypadku, gdy sądowi zostanie przedstawiony weksel, który jest prawidłowo wypełniony i nie budzi wątpliwości jego autentyczność. Sąd wydaje nakaz tylko na podstawie przedstawionego dokumentu weksla, a zarzuty, które może powoływać dłużnik wekslowy, żeby zwolnić się od obowiązku zapłaty są ograniczone i muszą być potwierdzone dokumentem. Wydany w tym trybie nakaz zapłaty może być egzekwowany natychmiast po upływie czasu wyznaczo
Nick:Kama8 Dodano:2005-06-02 12:39:16 Wpis:jesli chodzi i spadki - na jakie zagadnienia zwrocic uwage? jakies sugestie?
Nick:aquila Dodano:2005-06-02 12:20:09 Wpis:jak myslicie. będą papiery wartościowe? mam nadzieje ze nie. bo nie wiem co z tego materialu jest najwazniejsze. maria8, moze masz cos na ten temat?
« 1 2 3 4 5 ... 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 ... 282 283 284 285 286 »