Naukowcy z Intela stworzyli system, który umożliwi korzystanie z sieci Wi-FI nie w zasięgu kilkuset metrów lecz nawet około 100 kilometrów.
Eric Brewer, kierownik Działu Badań Intela w Berkeley stwierdził iż, nowa jakość Wi-Fi to stary hardware technologii Wi-Fi, na którym działa jedynie zmodyfikowane oprogramowanie.
Nowe Wi-Fi pozbawione jest wielu protokołów i procedur, jak na przykład "handshaking", który pozwalał komputerowi i bezprzewodowemu routerowi na wpięcie się do sieci.
Główna różnicą między dotychczasową technologią Wi-Fi a tą pochodzącą od Intela jest to, że sygnał w wersji Intela jest kierunkowy. Do tej pory było tak, że nadajnik rozsyłał sygnał wszędzie dookoła. Intel kierunkuje sygnał tak, że przechodzi on dokładnie z jednej anteny do następnej i nigdzie indziej.
Nie jest to jednak proste. Wymaga to bardzo precyzyjnego zgrania poszczególnych anten ze sobą, biorąc pod uwagę wszelkie obiekty znajdujące się pomiędzy antenami i mogące zakłócać sygnał.
Firmie udało się opracować odpowiednią technologię i oprogramowanie. Sygnał pomiędzy dwoma antenami jest sterowany przy użycie sygnału elektrycznego. Zaletą takiego sterowania jest to, że antena może zmienić swoje położenie nie przyczyniając się tym samym do spadku jakości sygnału.
Rozwiązanie jest przeznaczone na rynki trzeciego świata, gdzie technologie komputerowe i komunikacyjne nie są dobrze rozpowszechnione, a mogłyby pomóc w szybszym rozwoju tych regionów.
Eric Brewer, kierownik Działu Badań Intela w Berkeley stwierdził iż, nowa jakość Wi-Fi to stary hardware technologii Wi-Fi, na którym działa jedynie zmodyfikowane oprogramowanie.
Nowe Wi-Fi pozbawione jest wielu protokołów i procedur, jak na przykład "handshaking", który pozwalał komputerowi i bezprzewodowemu routerowi na wpięcie się do sieci.
Główna różnicą między dotychczasową technologią Wi-Fi a tą pochodzącą od Intela jest to, że sygnał w wersji Intela jest kierunkowy. Do tej pory było tak, że nadajnik rozsyłał sygnał wszędzie dookoła. Intel kierunkuje sygnał tak, że przechodzi on dokładnie z jednej anteny do następnej i nigdzie indziej.
Nie jest to jednak proste. Wymaga to bardzo precyzyjnego zgrania poszczególnych anten ze sobą, biorąc pod uwagę wszelkie obiekty znajdujące się pomiędzy antenami i mogące zakłócać sygnał.
Firmie udało się opracować odpowiednią technologię i oprogramowanie. Sygnał pomiędzy dwoma antenami jest sterowany przy użycie sygnału elektrycznego. Zaletą takiego sterowania jest to, że antena może zmienić swoje położenie nie przyczyniając się tym samym do spadku jakości sygnału.
Rozwiązanie jest przeznaczone na rynki trzeciego świata, gdzie technologie komputerowe i komunikacyjne nie są dobrze rozpowszechnione, a mogłyby pomóc w szybszym rozwoju tych regionów.