Nick:mkfrr
Dodano:2005-07-19 17:12:13
Wpis:OGÓLNA KONCEPCJA KOSTIUMÓW
Zważywszy przenikanie się w „Balladynie” światów „ludzkiego” i „magicznego” w sposób przypominający stylistykę tzw. urban fantasy , istoty ze świata nadprzyrodzonego – a więc Goplana , Chochlik i Skierka – stosować powinny w ubiorze elementy charakterystyczne dla świata ludzi , ale wybijające się z rutyny tego ostatniego ,
mogące zafascynować istoty nieludzkie poprzez swoją odmienność wizualną ; do takich należą np. ubiory lub emblematy charakterystyczne dla subkultur czy też (w wypadku Goplany) stroje o konotacjach erotycznych , np. lateksowe , mogące podkreślać odmienność jej poczucia wstydliwości od ludzkiego , a jednocześnie interpretowalne jako symbol pragnienia krakania tak jak i wrony , byle zjednać sobie przedstawiciela tamtego – obcego wszak w wielu aspektach świata. Dobrym pomysłem na odsłonięcie lateksowej bielizny – zresztą dobrym pomysłem byłoby również wyposażenie Goplany w inne atrybuty kojarzone z seksem sadomasochistycznym w rodzaju pejcza – byłaby kwestia „Więc poznasz władzę Goplany!” , w której oblicze władczyni Gopła staje się dziksze , bardziej rozbuchane , znamionujące możliwość (ale i – w drugim z wymienionych wypadków – niechęć!) do dominacji tak w życiu , jak i w związku. Wcześniej nosić powinna ciemny płaszcz w rodzaju tego , jakim okrywają się harleyowcy.
Gdyby przenieść akcję wątku Balladyny do współczesnego miasta , uniwersalność opowieści o nastolatce mordującej brutalnie siostrę być może zyskałaby na ostrości , ale dwie rzeczy zostałyby w ten sposób zagubione ; po pierwsze autentyzm dialogów – bo o ile w konwencji teatralnej mieści się zastąpienie konia samochodem czy miecza kałasznikowem , o tyle wzięcie w nawias umowności zbierania malin czy w ogóle okolic Gopła i po leśmianowsku żywej przyrody królestwa Goplany zamieniłoby inscenizowane dzieło w teatr absurdu – po drugie zaś kwestia motywów Balladyny. Wszak motorem jej działań nie jest jedynie awansu społecznego , ale i bolesne , czechowowskie pragnienie wyrwania się z zapadłej wsi , nie dającej co zdolniejszym jednostkom możliwości rozwoju , skazującej je na marazm i nudę. Umysłowość mieszkanek wsi , małych miasteczek i miast dużych do dzisiaj bardzo się różni – choć powoli różnice te zacierane są poprzez wprowadzanie w życie teorii „globalnej wioski” , mimo wszystko nie da się przecenić odmienności światopoglądu kreowanej przez różnicę perspektyw : zabawa w eleganckim klubie czy w remizie strażackiej? Możliwość realizowania swojego popędu do kultury w teatrze , kinie , muzeum i filharmonii czy tylko w odległej nieraz o kilka kilometrów bibliotece? A i moralność inna – bo na wsi z reguły nie istnieje dobrowolny i pozbawiony konsekwencji wybór , czy niedzielę spędzać w kościele , czy w hipermarkecie.
Więc kwestia pochodzenia , do dzisiaj jeszcze nie zniwelowana! Rzecz jasna niezbędne jest podkreślenie różnicy w wyglądzie między Aliną a Balladyną , ale nie poprzez przeistoczenie ostatniej z nich w wampa wyjętego żywcem z rozkładówki pisma „COSMOPOLITAN” ; pomijając już nachalność takiego rozwiązania , zarówno w czasach prasłowiańskich , jak i współczesnych wiejskiej dziewoi nie byłoby po prostu stać na bezlik drogich kosmetyków reklamowanych w pismach dla nastolatek. Niemniej szminka , puder czy cienie do powiek powinny być w przypadku Balladyny zauważalne ; traktowanie jej jako snobki skoncentrowanej głównie na własnym wyglądzie byłoby oczywiście rażącym uproszczeniem , jednak niewątpliwe jest , że owa dbałość – zgodnie zresztą z tekstem sztuki – wystąpić powinna w większym stopniu niż u Aliny , schludnej rzecz jasna , lecz nic ponadto. U Balladyny bowiem wymieniona dbałość ma dwie dodatkowe konotacje : pragnienie dorównania temu , co uznaje za standard w nieosiągalnym dla niej – zdawałoby się – świecie miast , a jednocześnie chęć urządzenia się w tej przydzielonej jej przez los niszy w sposób najlepszy z osiągalnych.
Redefinicji moim zd
|