Hm... po prostu genialny wiersz! Tyle w nim trafnych porównań i metafor, że momentami (a właściwie cały czas...) podczas jego czytania wszystkie opisywane sytuacje same malują sie przed oczami, tworząc przepiękne obrazy poetyckie. I jeszcze ta malutka dygresja (tj. najpierw opisywanie świata, a później samego siebie) nadaje mu uroku.

bla bla bla jakes wierszyki

a myślałam, że będe to dłużej czytać ale tak fajnie mi się czytało, że poszło mi to raz dwa! i ten wiersz mimo, że jest smutny to tak bardzo mi się podoba ze spisze sobie go do moich wierszy ( do zeszytu ) na pamiątkę! jest super! oby tak dalej!