Aguś "pani poetka" to za dużo:) Heh świat jest pełen ludzi, którzy nie maja własnej osobowosci i zdania. Są kopią kogoś, kogo uważają za "fajnego". W pewnym stopniu jest to niesamowicie przerażające, gdy człowiek jest tylko pustą kukiełką imitującą zdanie mas. Co do wspomnanych niżej "masek"- dobrze, jest gdy przynajmniej wiemy, że je zakładamy. Niestety często jest to nawet nieświadome. Ten wiersz to w pewnym sensie apel ludzi, którzy dostrzegają wśród innych zanik własnej osobowości.

Nie wiem czy mam prawo skomentować ten wiersz,ale...bardzo mi się spodobał. Masz rację: "Świat" jest jak szyba z wymalowanymi na niej identycznymi maskami. Choć wszystkie takie same, to zawsze możne dostrzec w nich iskrę samego siebie...mały blask własnej osobowości przykryty ułudą masy, szarości lub przesadyzmu...a przecież jesteśmy inni...lepsi, gorsi...wyrażajmy "(nie)zwyczajność" siebie samych...

Dobrałaś te słowa pod każdym aspektem, odnalazłaś je i stworzyłas z nich obraz.. Tak realny.. Może i smutny, ale prawdziwy. Czy każdy z nas jest do końca sobą? Nie zawsze i nie do końca. Od dzis jestes panią poetką w moich oczach:)